ถาม – สุนัขที่บ้านป่วยเป็นมะเร็ง ป่วยทรมานมาก ถ้าเราฉีดยาให้เขาตายเพราะไม่อยากให้เขาทรมาน จะบาปมากไหมคะ
อันนั้นก็เป็นเมอร์ซี คิลลิง (mercy killing) ซึ่งเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ทั่วโลกว่า มันบาปหรือไม่บาป มันดีหรือไม่ดี มันเหมาะหรือไม่เหมาะนะ ก็เคยมีหนังเรื่องหนึ่งทีเดียว ทำเรื่องของหมอคนหนึ่งนะ ชื่ออะไรผมจำไม่ได้ เอาชื่อหนังดีกว่า You Don't Know Jack คนนำ เรื่องนี้นี่ก็ อัล ปาชิโน เป็นคนเล่น เล่นเป็นหมอชื่อแจ๊ค เป็นคนที่มีตัวตนอยู่จริงร่วมยุคกับเรานี่แหละ คือในอเมริกาสมัยก่อน เมอร์ซี คิลลิง (mercy killing) หรือว่าการการุณยฆาต ทำให้คนป่วยที่ทรมานต้องตายไป เป็นความผิด แต่ว่าเขาพยายามทำให้เป็นความถูกต้องขึ้นมา โดยจาระไนว่าสภาพคนป่วยใกล้ตาย มันไม่มีอะไรดีเลย แต่บางคนก็ไม่มีความสามารถแม้กระทั่งจะฆ่าตัวตาย ก็ควรจะมีคนที่มาช่วยทำให้เรื่องมันง่ายขึ้น แล้วก็บางทีอาจจะไม่ใช่ว่าหมอต้องไปฆ่าเอง แต่ว่าให้คนไข้มีวิธีที่ง่ายๆ ที่จะตายสบาย แล้วก็ไปอย่างมีความสุขสงบ ซึ่งหนังเรื่อง
นี้ก็ก่อให้เกิดการมองเห็น ไปเปลี่ยนใจคนหลายคนทีเดียวแหละว่า เออ การุณยฆาตมันก็เป็นเรื่องเหมาะนะ เพราะว่าถ้าหากว่าปล่อยให้คนป่วยหรือแม้แต่สัตว์ที่กำลังทรมาน ต้องมีความทรมานไปเรื่อยๆ สะสมความทรมานไปเรื่อยๆ มันไม่มีอะไรดี จิตใจก็เป็นอกุศลมากขึ้นเรื่อยๆ มีความเจ็บปวด มีความรวดร้าว อะไรต่างๆ อันนี้คืออยากจะบอกว่า ตรงความรู้สึกว่ามันใช่หรือไม่ใช่ เราต้องตัดสินตรงนี้ว่า ที่เราทำไป มันเดือดร้อนกับตัวเราหรือเปล่าอย่างนักแสดง อัล ปาชิโน คือเล่นเรื่องนี้ทั้งเรื่อง จิตใจยังเป็นนักแสดงอยู่ เป็นจิตใจที่ยังดีมาก ๆ เลยนะ ก็คือด้วยความที่ว่าไม่เคยไปช่วยการุณยฆาตใครเขาจริง ๆ ก็ได้แต่เป็นนักแสดง แต่ตัวหมอจริงๆ ถ้าคุณเห็นหน้าเขานะจะรู้สึกเลยว่า รู้นะว่าเป็นหมอ แต่เหมือนเพชฌฆาต มันมีความเป็นเพชฌฆาตอยู่ คือต่อให้การุณยฆาตนะ ตามหลักพุทธศาสนาก็ต้องใช้กำลังใจในการฆ่า ซึ่งกำลังใจในการฆ่า มีโทสะเป็นมูล หมายความว่าอะไร หมายความว่าถ้าเราฆ่าไปเรื่อยๆ ฆ่าเป็นอาชีพเลยนะ แม้กระทั่งจะเป็นการุณยฆาต จิตใจมันจะมีความเหี้ยมมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็มีความเป็นเพชฌฆาตมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งตรงนั้นเวลารับโทษ อาจจะไม่ใช่รับโทษแบบตกนรกหมกไหม้ แต่อาจเป็นพวกมีอายุสั้นหรือว่าจะต้องเจ็บไข้ได้ป่วย อะไรแบบนี้ หรือว่าอาจจะจำเป็นจะต้องตายในแบบที่ต้องมีคนมาทำการุณยฆาตเข้าให้บ้าง อะไรทำนองนั้น คือปาณาติบาตยังไงก็เป็นปาณาติบาตอยู่ดี ถ้าเราพูดกันเรื่องของ
ธรรมชาติกรรมวิบาก เรายังไม่รู้อะไรกันอีกเยอะ บางทีที่เขาต้องทรมานอย่างนั้น มันเป็นวิบากเก่าของเขาเอง เรามีหน้าที่ช่วยให้เขาอยู่สบาย แต่จะช่วยให้ไปสบาย อันนี้เป็นเรื่องที่เราจะต้องคิดกันหลาย ๆ ชั้นนะ ถ้าหากว่าเราเห็นว่าเขาอยู่แล้วทรมานจริงๆ เราทนไม่ไหวจริง ๆ ถ้าเราตัดสิน ใจไปอย่างนั้น เราก็ต้องคิดนะ คิดว่าเราจะไม่มีแมวอีก เราจะไม่เลี้ยงสัตว์อีก เพราะไม่อย่างนั้น เราอาจจะมีสิทธิ์ต้องทำแบบนี้อีก คือถ้าทนทำไม่ได้ ต้องเข้าใจว่านั่นยังไงก็ต้องเป็นปาณาติบาตอยู่วันยังค่ำ เวลารับผล มันจะรับผลแบบก้ำกึ่ง คือมันเป็นบุญด้วย ส่วนหนึ่งอยากให้เขาพ้นทรมาน อันนี้ต้องเข้าใจนะ เราทำบุญด้วยนะ ไม่ใช่ทำบาปอย่างเดียว ไม่ใช่ทำปาณาติบาตอย่างเดียว เราทำกรรมที่ชื่อว่าช่วยให้เขาได้ไปสบายด้วย แต่
ปาณาติบาตยังไงก็ต้องเป็นปาณาติบาตวันยังค่ำ ถ้าหากว่าผลของปาณาติบาตเป็นอย่างไร ยังไงเราก็ต้องได้รับผล เพียงแต่ว่าจะไม่แรง เพราะว่าเราไม่ได้ตั้งใจฆ่า ด้วยการอยากประหัตประหาร ด้วยความโมโหโกรธา ด้วยความอาฆาตแค้น แต่ว่าเราอยากจะให้เขาไปสบาย มันคนละเจตนากัน แต่ปาณาติบาตยังไงก็ต้องเป็นปาณาติบาตวันยังค่ำนะครับ ให้ทำความเข้าใจอย่างนี้ก็แล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น