นิทานเหตุต้น - ผลกรรม

นานมาแล้วมีภิกษุถเฒ่ารูปหนึ่งทำการเรี่ยไรบอกบุญเพื่อซ่อมฐานพระพุทธรูป ออกบอกบุญอยู่หลายวันก็คงหาไม่ค่อยได้ ก็มีเด็กหัวเน่าพุพองคนหนึ่งมีอาชีพขายขนม - ปิ้งเห็นแล้วอดไม่ไหวก็เลยเอาเงินที่ขายขนมได้ทั้งหมดบริจาคให้หลวงพ่อไปด้วยเหตุนี้ทำให้หลายคนเกิดความซาบซึ้งใจยอมที่จะควักเงินออกมาทำบุญบ้าง หลวงพ่อจึงพอที่จะรวบรวมเงินบูรณฐานพระพุทธรูปได้แต่เด็กที่ขายขนมปิ้งกลับมีอันต้องเป็นไป เริ่มแรกก็ให้ตาบอด ต่อมาก็ตกบ่อตาย ด้วยเหตุนี้ชาวบ้านก็โจษขานไปทั่วว่าทำบุญ - ทำกุศลแล้วไม่ได้อะไร บาปบุญไม่ตอบสนอง หลวงพ่ออยู่ที่วัดเห็นว่าเด็กขายขนมปิ้งตายแล้วก็เลยทำป้ายวิญญาณให้ แล้ว

ทำการสมโภชด้วยว่าเด็กคนนี้ตายอย่างน่าอัศจรรย์แก่ประชาชนทั่วไปว่า เด็กคนนี้ได้อานิสงฆ์จาการทำบุญสร้างฐานพระพุทธรูปคือเด็กคนนี้มีเวร -กรรมมากชาตินี้เป็นเด็กหัวเน่าพุพอง ชาติต่อไปก็จะเป็นเด็กตาบอดและอีกชาติต่อไปก็จะตกน้ำตาย ด้วยอานิสงฆ์ในการทำบุญครั้งนี้ทำให้เวรกรรมใน 3 ชาติถูกรวบเป็นชาติดเดียว (จบ) เมื่อชาตินนี้เวรตอบสนองหมดแล้วต่อไปก็ไม่มีเวร - กรรมชั่วอีกแล้ว

ในวาระธรรมปลายนี้ กรรมเวรที่สั่งสมมาหลายสิบชาติตอบสนองหมดภายใน 1 ชาตินับเป็นเรื่องดีที่เป็นโอกาสหาได้ยากยิ่ง สิ่งที่พวกเราต้องการคือการมีชีวิตนิรันดร์ ไม่ใช่ชีวิตเป็นชาติ ๆ ไปและก็ไม่เห็นเฉพาะหน้าเท่านั้นหากแต่เป็นสิ่งแท้จริงพวกเราไม่อาจจำเพาะ - เจาะจงหรือว่ามีตรรกะว่าคนที่มีคุณธรรมที่ดีนั้นจะต้องมีร่างกายแข็งแรงและมีชีวิตยืนยาวหรือ – ตายดี เพราะเกี่ยวกับเรื่องกฏแห่งกรรมนี้ผู้มีคุณธรรมก็มีเหตุต้นผลกรรมทางคุณธรรม ด้านการแพทย์ก็มีเหตุต้น - ผลกรรมทางการแพทย์อย่างอื่นเช่นวิชาฟิสิกซ์ - วิชาเคมีก็มีเหตุผลอย่างเดียวกันไม่อาจนำเหตุต้นผลกรรมที่ไม่เหมือนกันมาวิจารย์หรือพูดปนกันมิฉะนั้นผลสรุปจะสูญเปล่าไม่เป็นความจริงยิ่งการตอบสนองของผลกรรมด้วยแล้ว ใช่ว่าทุก ๆ เรื่องจะปรากฏเห็นชัดบางเรื่องระยะยาวห่างกันหลายสิบปีบางอย่างถึง 100 ปีก็มีเรื่องของขุนพล งั๊กฮุย ที่ตายบอย่างป่าเถื่อนโหดร้ายด้วยอำนาจของกังฉิน ที่ศาลา คลื่นลมนั้นต่อมานานกว่า 100 ปีจึงถูกสถาปนาเป็น เหย่อู่มู่ กลายเป็นวิระบุรุษนักรบองค์หนึ่งซึ่งเป็นเรื่องที่ประจักษ์ชัดเรื่องหนึ่ง แต่เรื่อง กฏแห่งกรรมเป็นเรื่องที่พูดถึง 3 ชาติ เป็นเรื่องที่ควรระมัดระวัง

เรื่องปรัชญาที่ว่าด้วยเหตุต้นผลกรรมนั้น จะไม่ขัดกับหลักสัจธรรม ปลูกแตงก็ได้แตง ปลูกถั่วก็ได้ถั่ว เป็นหลักธรรมแน่นอนเพียงแต่เวลาจะช้าหรือเร็วเท่านั้น ดังคำกล่าวที่ว่า บาปบุญย่อมตอบสนอง จะช้าหรือเร็วเท่านั้น ชาวโลกยาก -  ดีมีจน อายุสั้น -ยาว โชคดี - โชคร้ายส่วนใหญ่เกี่ยวพันกับเรื่องที่ผ่านมาหรือยังมาไม่ถึงในพระสูตรว่า อยากดูเหตุในชาติที่แล้วก็ดูผลที่ได้รับในปัจจุบัน อยากรู้อนาคตก็อยู่ที่การกระทำในชาตินี้มีเรื่องเล่ากันมาว่าเมื่อก่อน.มีพ่อค้าคนหนึ่งยืมเงินจากเพื่อนไม่น้อย ซื้อสินค้าไว้จำนวนมากสินค้าขนไม่ไหวก็ซื้อม้ามาตัวหนึ่งเพื่อมาขนของพอเดินมาได้ 10 ลี้มาก็หยุดไม่ยอมเดินต่อ พ่อค้าถึงกับโกรธลงแส้ เอาขาถีบมันก็ไม่ยอมไป โกรธจนพ่อค้าคว้ามีดออกมาขู่ตะคอกม้า ก็เปิดปากพูดว่า เมื่อก่อนข้ายืมเงินท่านมา 10 ก่อนเงินวันนี้แบกมาให้ 10 ลี้ ยังไม่พ่ออีกหรือ เล่นเอาพ่อค้าตกใจ หลังจากนั้นเขาก็ไม่กล้าที่จะติดค้างหนี้สินอีกเลย

(จบนิทานตอนที่ 1)

การเดินทางนับพันไมล์เริ่มต้นจากก้าวแรก สิ่งนี้เป็นความจริงเช่นเดียวกันกับการเดินทางในชีวิตของเรารวมทั้งการเดินทางสู่เป้าหมายแห่งสันติภาพด้วยการช่วยกันเผยแพร่พระธรรมขององค์พระศาสดา ค่อย ๆ ไปที่ละก้าวอย่างช้า ๆ แต่มั่นคง หนักแน่น รุดหน้าต่อไปแม้คนอื่นจะว่าเราโง่หรือบ้าแต่สิ่งนั้นไม่สำคัญเท่าบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ซึ่งเราได้หว่านเมล็ดพืชคือ ธรรมมะการปลูกจิตสำนึกต่อส่วนรวมให้อยู่ในขอบขันธสีมาแห่งโพธิญาณโดยไม่หวังอะไรตอบแทนเป็นเบื้องหน้า ชัยชนะของนักเผยแพร่พระธรรมคือการได้พัฒนาตนเองขัดเกลาตนเองวันละเล็ก - วันน้อและไม่นานเราย้อนกลับมาดูเราจะพบว่าตนเองเปลี่ยนแปลไปในทางดขึ้น ๆ เรื่อย.คือ บาปของเราถูกชำระ – ชะล้างให้เบาบางขึ้น

นิทานเหตุต้น 06-01-52 by wofe99